Elex II nie jest tragiczną grą, co muszę powiedzieć, ponieważ ktoś po lekturze obfitych zarzutów, mógłby uznać, że to jedna z gorszych gier, z jaką miał do czynienia autor. Doceniam różne elementy jak nieliniowość zadań oraz to, że potrafią one być stosunkowo rozbudowane. Miłym dodatkiem są towarzysze, którzy posiadają nieco osobowości oraz potrafią wtrącić swoje zdanie w dialogach. Szkoda jednak, że nie są tak pomocni w walce. Sam osobiście Elexa II oceniłbym jako grę poprawną, ale ciężko określić to nawet jako postęp względem poprzedniej odsłony. Ma swoje mankamenty, ale każdy tytuł ma większe lub mniejsze. Problemem jest to, że dzisiaj średniość przegrywa z całą masą innych i lepszych gier. Naprawdę większe odczucia „gothicowej nostalgii” miałem z Henrykiem ze Skalicy niż Jaxem z Magalanu. Chociaż formuła takiego Kingdom Come: Deliverance (2018) jest nieco inna, to w praktyce zapewnia otwarty i żyjący świat, swobodę wyboru rozgrywki oraz solidny rozwój postaci „od zera do klasy średniej”, czyli elementy kojarzone z oryginalnych Gothiców. Tyle że taki Kingdom Come wydaje się po prostu znaczącą ewolucją dawnej formuły, a nie kolejną kopią z lepszą grafiką i kilkoma dodatkami.

Ktoś mógłby powiedzieć, że patrzę przez pryzmat nostalgii i gdybym miał znowu zagrać świeżo w nowego Gothica, dzisiaj byłbym zawiedziony. Aczkolwiek premiera Kronik Myrtany: Archolos znacząco temu przeczy. Twórcom udało się uchwycić wszystko to, co gracze kochali w oryginalnych grach i dali tego więcej i wykonali to jeszcze lepiej. Dosłownie wycisnęli z oryginalnego ZenGin Engine, co tylko się dało. Skomponowano ponad półtoragodzinny soundtrack oraz zaangażowano do projektu profesjonalnych aktorów jak Mirosława Zbrojewicza, Cezarego Żaka czy Janusza Zadurę. Postacie, klimat, animacje, nieliniowość zadań czy świat zachęcający do eksploracji, wszystko to zostało dopracowane i wyniesione na nowy poziom względem oryginałów. Nie bez powodu określa się to „zaginionym dodatkiem” do Gothica. Dowodem tego jest, że twórcy otrzymali nie tylko nagrodę moda roku 2021, według Mod DB, ale również moda dekady. To naprawdę prestiżowa nagroda i niektórzy z laureatów jak Garry's mod czy Red Orchestra stały się osobnymi grami później. Każdy nagrodzony mod, z jakim miałem do czynienia był znakomity i doskonale wykonany. To ogromne wyróżnienie, szczególnie że żaden inny mod do tej serii gier nie otrzymał nawet nominacji. To jak wielkie to osiągnięcie i co za nim stoi zasługuje jak najbardziej na osobny tekst.

To wyjaśnia, dlaczego Kaja jest byłą żoną bohatera

Kroniki Myrtany odniosły sukces, o jakim niektóre mniejsze studia mogą pomarzyć i to dosłownie. Wedle steamowych statystyk w szczytowym momencie Kroniki Myrtany miały więcej graczy (prawie 10 tysięcy) od Elexa II (8 tysięcy). To ogromny spadek względem pierwszego Elexa (z blisko 23 tysiącami). Mam wrażenie, że za tak spory spadek odpowiedzialna jest średniość pierwszego Elexa, który co prawda mógł przyciągnąć wielu zainteresowanych na początku jako nowa marka, ale miał problemy z utrzymaniem ich przy sobie. Oczywiście różnica cenowa jest ogromna, ponieważ do rozgrywki w Kroniki Myrtany potrzeba tylko starej gry za symboliczną cenę, a nawet wystarczy odkurzyć starą płytę (jednak to nie wliczy się do statystyk Steam, podobnie jak wersja GOG), a do Elexa II 200 złotych. Tylko, czy nie jest to dziwne, że rzekomo pełnowartościowa gra roszcząca sobie dziedzictwo do pewnej gry przegrywa konkurencję z modem do tej konkretnej gry. Osobiście mnie to nie dziwi, ponieważ sam wolałbym ponownie odwiedzić wyspę Archolos niż męczyć się na Magalanie. Niepotrzebnie Elex II został rozciągnięty nudnymi zadaniami, znacznie bardziej wolałbym krótszy, ale bardziej skoncentrowany produkt. Jestem świadomy, że Piranha Bytes nie jest dużym studiem, ale jakość ich tytułów zdecydowanie zbyt odstaje od innych.

Gdybym miał podsumować to Gothic 1 i 2 były po prostu znacznie lepszymi grami jak na swoje czasy, podczas gdy Elexy zdają się przestarzałe i pozostają w tyle względem ewolucji gier. Niestety, nie jestem w tym odosobniony, ponieważ wystarczy przejrzeć, że każda ich kolejna iteracja Gothica zbiera zazwyczaj coraz to gorsze oceny. Jako osoba, która uwielbia trylogię Gothic i dobrze wspomina Riseny, zamiast oczekiwać na zapowiedź Elexa III, oczekuję ze zniecierpliwieniem na Edycję Moda Dekady do ponad 20-letniej gry i tytuły od innych studiów. Co prawda każde studio gier to swego rodzaju statek Tezeusza, ale Piranha Bytes chyba zbyt wiele wartościowych części utraciła podczas swojej żeglugi.