Drova: Forsaken Kin

Informacje o grze Nazwa gry: Drova: Forsaken Kin Gatunek: aRPG Producent: Just2D Interactive Cena: 114,99 PLN Recenzent: „FaultyGear” Ocena: 85%

Wciąż nie wiemy kiedy ponowie zawitamy do Górniczej Doliny w remake’u pierwszego Gothica, a wielu osobom najwyraźniej brakuje tego surowego, brutalnego świata. Inspirację serią cytuje na szczęście wydane pod koniec 2024 roku Drova, czego być może ciężko byłoby spodziewać się patrząc na materiały z gry w oderwaniu od niej.

Przedstawiciele osady, z której wywodzi się nasza postać, znajdują tajemniczy kryształ. Druidzi po zbadaniu artefaktu najwyraźniej odkrywają coś intrygującego, związanego z Drova - Krainą z Legend. Pod osłoną nocy dwójka z nich wymyka się z wioski, a nasz bohater podąża ich tropem, chcąc poznać ich zamiary. Niestety, wszyscy zostają zaatakowani przez upiory, w wyniku czego jeden z druidów ginie, a my korzystając z przypadkowej pomocy jednego z bóstw natury przenosimy się z pozostałą druidką do nieznanej krainy. Druidka niestety również traci życie przez kontakt ze śmiercionośną mgłą, ale przed tym udaje się jej nam przekazać kryształ oraz instrukcję, aby zanieść go do zbadania miejscowym druidom. Tak oto zaczyna się nasza podróż po krainie Drova, której daleko do miana cudownych ziem z legend.



Choć początek nie przypomina za bardzo Gothica i wtrącenia tam Bezimiennego do kolonii więziennej, nie znaczy to że sytuacja naszego bohatera jest lepsza. Drova nie jest bynajmniej miejscem miodem i mlekiem płynącym – krainę okala coraz bardziej zacieśniający się całun mgły, która wysysa życie ze wszystkiego, niektóre miejsca spowite są mrocznym płomieniem powodującym śmierć w mękach, wszędzie grasują krwiożercze bestie, a ludzie… jak to ludzie, podzielili się na dwa obozy i kłócą się o to co należy zrobić – uciec z Drova, czy zostać i spróbować uczynić to miejsce Krainą z Legend jaką powinno ono być.

System walki w grze jest wymagający. Drova czerpie trochę elementów z soulslike’ów w postaci paska wytrzymałości, którego używamy przy atakach oraz unikach. Dzięki ciosom na przeciwnika lub użyciu odpowiednich przedmiotów zbieramy też punkty skupienia, których używamy do odpalania specjalnych technik oraz potężnych, drogich zaklęć.



Wybór rodzajów broni nie jest zbyt duży, ale nadal pozwala na dobór naszego ulubionego stylu walki. Mamy tu więc miecz jednoręczny i tarczę, włócznię, którą również możemy trzymać razem z tarczą, oburęczny topór oraz bliźniacze sztylety. Z broni miotanych mamy procę oraz łuk. Każdą bronią posługujemy się rzecz jasna trochę inaczej, a kombinowanie jest ciekawe. Za zdobyte w trakcie awansów punkty umiejętności jesteśmy w stanie, po znalezieniu odpowiedniego nauczyciela (gra spisuje imiona tych, którzy mogą nauczyć nas konkretnej umiejętności z drzewka), podnieść naszą skuteczność władania konkretną bronią czy też szansę nałożenia negatywnego statusu na przeciwnika. U większości nauczycieli możemy również za punkty umiejętności podbić nasze statystyki – siłę (potęga ataków), zręczność (szansa na cios krytyczny) i umysł (większa pula skupienia).

W trakcie walki mamy też możliwość wykorzystania licznych przedmiotów – noży do rzucania, bomb, kolczatek, a nawet różnych rodzajów wnyków. Wszystkie te przedmioty możemy wykonać sami po zakupieniu przepisów od licznych handlarzy, podobnie jest też z przedmiotami leczącymi i odnawiającymi skupienie. Leczenie w Drova w większości występuje w formie regeneracji, mikstury dające natychmiastowe leczenie pojawiają się bardzo późno. Mamy też coś w rodzaju „zawieszonej” regeneracji po zjedzeniu posiłku. Jedzenie ma dość różne możliwości odnawiania nam zdrowia, a niektóre potrawy posiadają również pasywny efekt.



Mamy dość sporą menażerię stworów, z którymi przyjdzie nam walczyć. Podobnie jak w Gothicu musimy, zwłaszcza na początku, nieźle kombinować z wywabianiem nawet słabszych stworów ze stad. Bestie przed rzuceniem się na nas z reguły starają się nas odstraszyć prezentacją agresji, ale są też miejsca w których czają się na nas w zasadzkach jak to polujące zwierzaki mają w zwyczaju. Istnieją też pewne stworzenia, których ubicie jest prawdziwym wyzwaniem i sprawdzianem ze znajomości schematów ruchów wrogów i systemu walki właściwie na każdym etapie rozgrywki. Miejsca, w których jest szczególnie niebezpiecznie, mieszkańcy krainy oznakowali namalowaniem na skałach ostrzegawczego czerwonego znaku. Potwory „odnawiają się” na mapie tylko wraz z postępami w grze, więc jeżeli już raz uda nam się ostatkami sił przebić przez stado Rozpruwaczy, możemy spokojnie pogratulować sobie oczyszczenia ścieżki na dłuższy czas.

Najpoważniejszym przeciwnikiem potrafią jednak rzecz jasna być ludzie. Mają oni zróżnicowany ekwipunek, umiejętności, z których chętnie korzystają, pułapki i przedmioty do rzucania, oraz dobre statystyki. Walki z nimi potrafią być prawdziwą „ścieżką zdrowia”, zwłaszcza, że nie zawsze są to pojedynki 1 na 1. Ludzcy przeciwnicy nie są jednak neutralni dla potworów – możemy przy odrobinie szczęścia napuścić na nich całe stadka bestii i osłabić obie strony. Jeżeli zaś mowa o wykorzystaniu „pośrednictwa w walce” – w grze wielokrotnie mamy okazję łączyć siły z inną postacią w zadaniach. W takich przypadkach, w przeciwieństwie do wspomnianego szczucia bandytów potworami, dostajemy doświadczenie również za wrogów, którym nie zadamy śmiertelnego ciosu, co na pewno pomaga w nabijaniu poziomów na początku gry. Trzeba jednak uważać – w przeciwieństwie do Gothica, gdzie nazwane i sprzymierzone postaci nie mogły zginąć towarzysząc nam, tutaj musimy nawzajem się pilnować.



Grze przypięto już w wielu miejscach łatkę „Gothica w 2D”. Otóż tak, mamy pikselową grafikę i widok z lotu ptaka (możemy zdecydować pomiędzy większym lub mniejszym oddaleniem). Może to wywoływać pewne skojarzenia z chociażby starym Diablo. Sam piksel art nie jest może bardzo imponujący, ale jest dość ładny. Mamy tu czasem naprawdę ładne miejscówki (chyba najbardziej przypadł mi do gustu Pierwotny Las pełen świecących roślin… i zwierzyny). Choć modele postaci są dość proste, wiele z nazwanych osób ma własne portrety które wyglądają całkiem nieźle.

Naprawę ciekawym szczegółem jest jednak to, iż sprite’y pokonanych potworów zostają na planszy, a w miarę postępów w kolejnych rozdziałach są one tylko podmieniane na wersje, które reprezentują postępujący stopień rozkładu ciał. Było to dla mnie spore zaskoczenie.

Muzyka przypomina coś pomiędzy Diablo a właśnie Gothiciem. Mamy tu przede wszystkim nastrojowe, powolne utwory, podszyte wokalem chóru męskiego. Niestety, choć są one niezłą muzyczną ilustracją do naszej podróży, po pewnym czasie utwory bardzo szybko wylatywały mi z głowy. Drova nie ma też wprawdzie żadnego dubbingu, ale postaci często wydają z siebie w trakcie konwersacji odgłosy takie jak mruknięcia, śmiech czy inne. Czasami brzmi to troszkę zabawnie w kontekście raczej poważnej atmosfery gry.

Słowem podsumowania można powiedzieć, że Drova jak na tak mały projekt jest prawdziwym odkryciem wśród gier RPG z zeszłego roku. Choć zapowiadane celtyckie inspiracje są raczej… powierzchowne… to świat który zwiedzamy jest interesujący, pełen niebezpieczeństw i sekretów, a przede wszystkim wyzwań. Jeżeli kogoś od samego początku zaintrygowało określenie „Gothic w 2D”, to jest sobie winien chociażby wypróbować Drova. To doświadczenie kompaktowe i nastrojowe. Polecam.

Grafika 80% Muzyka 75% Grywalność 90% Ocena końcowa 85%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY nieduĹźa mapa, ktĂłra nieĹşle się otwiera rozsÄ dna długość niezła walka ciekawy świat, choć mało celtycki wbrew zapowiedziom klimat, zwłaszcza dla fanĂłw Gothica

MINUSY pewne problemy z hitboksami wybĂłr między dwoma frakcjami jest nieco rozczarowujÄ cy

Procesor Dual Core 2 GHz, 2 GB RAM, karta grafiki Intel HD lub lepsza, 4 GB HDD, Windows 7/8/10 64-bit