Zapewne nie kaĹźdy zdaje sobie sprawę, Ĺźe na wiele lat przed tym, jak studio CD Projekt RED stworzyło przebojową serię WiedĹşmin, podobny zamiar miał Adrian Chmielarz – było to pod koniec lat 90., gdy twĂłrca tytułów takich jak Teenagent, Painkiller czy Zaginięcie Ethana Cartera współkierował jeszcze studiem Metropolis. O tym wcześniejszym zamiarze (ostatecznie niezrealizowanym) przypomniano podczas konwentu Polcon 2016, ktĂłry w przedostatni weekend odbył się we Wrocławiu. Podczas spotkania autorskiego poproszono Andrzeja Sapkowskiego o komentarz na temat owego „pra-WiedĹşmina”.

„Nic nie mogę powiedzieć, bo nie mam pojęcia, jak to tam wyglądało. Tak jak CD Projekt [RED - przyp. red.] zaszczycił mnie ofiarowaniem wszystkich egzemplarzy kolejnych gier, tak od Chmielarza nie dostałem nic, nawet „Pocałuj mnie w d*pę” nie usłyszałem… juĹź nie mĂłwiąc o pieniądzach.”

WypowiedĹş moĹźe wydawać się ostra, ale kaĹźdy, kto uczestniczył choć raz w jakimś publicznym spotkaniu z Sapkowskim, szybko się zorientuje, Ĺźe to tylko właściwy dla niego, barwny i bezpośredni styl przemawiania – na dodatek połączony z faktem, iĹź „AS” na ogół ma lekceważący, wręcz ignorancki stosunek do adaptacji swoich dzieł.

Mimo to Adrian Chmielarz poczuł się trochę dotknięty słowami literata – no i zaczął otrzymywać pytania od internautĂłw na temat całej sprawy – więc postanowił odeprzeć zarzuty za pośrednictwem swojego konta na Facebooku (rĂłwnieĹź we właściwy sobie, bezpośredni sposĂłb):

„1) Egzemplarzaś pan nie dostał, bo gra się nigdy nie ukazała, co zresztą przypomina pytacz. Trudno mi wysłać w prezencie coś, co nie istnieje.

2) Kasęś pan dostał całą. Przez moment nawet myślałem, że może Sapkowi chodzi o to, że nie dostał tantiemów jakichś (bo nie wiedział, że gra się nie ukazała, a myśląc, że się ukazała, mógł liczyć na procenta) -- ale jakieś sześć do siedmiu sekund później sobie przypomniałem, że Sapek podpisał umowę z tzw. "flat fee", a więc bez żadnych profitów procentowych.

3) Całowanie w d*pę było, jako Ĺźe uznałem, Ĺźe ego pisarza wymaga intensywnego masaĹźu i łaskotania, więc w kaĹźdej korespondencji zgrabnie odciskałem swoje usta na wirtualnych pośladkach autora. Zadziałało, umowę podpisaliśmy.”

Źródło:
Gameplay